⸻
“Çocuk olsam yeniden, bir tek düştüğüm için acısa içim ve kalbim; çok koştuğum için çarpsa sadece.” diyor Cemal Süreya. Aslında bir nevi haksız da değil bu cümlelerinde.
Çocukluk, insanın hayat basamaklarındaki ilk adımıdır. Ve bu adım, masum, ürkek ve kendinden emin bir şekilde ilerler hayat çizgisinde. İnsanın büyüdükçe çocukluk anılarını yâd etmesi bundandır belki de. Çünkü büyüdükçe, hayatın bir safsata olduğunu anlıyor insan; hatırlanabilir bir mucizeyle.
Bazılarının içindeki çocuk hiç büyümez, denilir. Sahiden öyle midir, bilinmez. Belki de yarım kalmış çocukluklarını tamamlamak, onların içinde hep bir ukde olarak kalmıştır.
Acıyan sadece dizlerimiz olsaydı, kim bilir, hayat belki de daha yaşanılabilir olabilirdi bizim için. Ama sadece dizlerimiz değil, ruhumuz, kalbimiz acıyor büyüdükçe. Böylece gerçeklerin iddialı yüzü, birer birer çarpıyor sonbaharda savrulan bir yaprak gibi yüzümüze.
Gamze YILDIZ
